1963'te GM, ön camı ilk kez test aracına yapıştırmak için kauçuk conta yerine bir yapıştırıcı kullandı. 1978'de yapıştırma teknolojisi Amerikan otomotiv endüstrisinin standart uygulaması haline geldi ve dünya çapında popüler olmaya başladı. Bunun nedeni, yapıştırma işleminin daha ekonomik ve verimli olması ve bileşenler ile gövde veya çerçeve gibi yük taşıyan yapı arasındaki etkin bağlantının büyük ölçüde iyileştirilmesi, böylece otomobilin güvenliğini büyük ölçüde geliştirmesidir.

Yapıştırıcılar esas olarak karayolu trafiği ve demiryolu taşımacılığı alanında yapısal yapıştırma ve sızdırmazlık için kullanılır. Anahtar teknoloji elastik yapıştırmadır. Bu nedenle, yüksek dinamik strese maruz kalan yapışkan tabaka ve su geçirmez film için kullanılan malzemelerin hem yüksek elastikiyete hem de yırtılma direncine sahip olması gerekir. Ayrıca aracın kapalı ortamı, araç yapıştırıcısının performansının düşük olmasını, toksik ve zararlı maddeler içermemesini, hava koşullarına ve ultraviyole direncinin iyi olmasını gerektirir.

Silanla modifiye edilmiş polimer , yüksek gerilme mukavemeti ile kesmeye dayanıklı malzemeleri formüle etmek için kullanılabilir ve geleneksel epoksi veya poliüretan sistemlerin tamamen yerini alabilir. Organotin katalizörü eklenmeden hızlı kürleşme sağlar ve serbest izosiyanat içermez. Daha düşük VOC içeriğine sahiptir ve daha çevre dostudur. Mükemmel depolama stabilitesine sahiptir, uçucu değildir, ortam sıcaklığına ve nemine duyarlı değildir ve mükemmel UV direncine sahiptir.

Diğer silanla modifiye edilmiş polimerlerle iyi bir uyumluluğa sahiptir ve belirli uygulama gereksinimlerini karşılamak için bağlayıcı sistemin çeşitli özelliklerini ayarlamak için herhangi bir oranda karıştırılabilir ve çoğu yaygın araç alt tabakası için uygundur.

Alfa silan modifikasyon tekniği ilkesinden, silanla modifiye edilmiş polimer , organik polimer omurgasına bağlı bloke edilmiş bir silan bileşeni içerir. Eşsiz "α-etkisi" hızlı sertleşme sağlayabilir, yani a-silan sonlu polimerdeki silikon atomu ile metil karbamat grubundaki nitrojen atomu arasındaki mesafe en yakın mesafedir, bu da çapraz bağlanma yoğuşma reaksiyonunu hızlandırır. . Bu nedenle, bir organotin katalizörü ilave edilmeden hızlı sertleşme sağlanabilir.